terapia najnowszymi metodami
indywidualne podejście do pacjenta
rehabilitacja refundowana ze środków NFZ
Bóle i dysfunkcje kręgosłupa:
- rwa kulszowa,
- dyskopatie,
- stany pourazowe,
- po leczeniu operacyjnym.
Wady postawy:
- skrzywienia kręgosłupa,
- skolioza,
- inne.
Po zabiegach plastyki stawów:
- biodrowych,
- kolanowych (więzadeł i ścięgien oraz nerwów),
- po artroskopii.
Metody neurofizjologiczne:
- po udarach mózgu,
- po urazach rdzenia kręgowego,
- po urazach czaszkowo mózgowych.
Wykonujemy zabiegi fizykoterapeutyczne:
- laseroterapia punktowa
- elektroterapia,
- terapia ultradźwiękami
- magnetoterapia
- krioterapia miejscowa parami ciekłego azotu
- światłolecznictwo
Masaż leczniczy:
- odcinkowy
Metoda McKenziego
to diagnozowanie i leczenie bólów kręgosłupa wynikających z przeciążeń statycznych i dynamicznych. Istotą metody McKenziego jest to, że oferuje ona wielu pacjentom system samodzielnego radzenia sobie z bólem.
Praca w koncepcji Mc Kenziego stosuje niezbędne minimum interwencji ze strony terapeuty, unikając w ten sposób stwarzania zależności od terapeuty. Odpowiedzialność za proces leczniczy jest więc rozłożona równomiernie między pacjentem i terapeutą, który edukuje pacjenta co do stanu zdrowia, istniejących zagrożeń oraz profilaktyki w przyszłości.
Twórca metody wskazuje ponadto na istotność wykonywania ćwiczeń w bólach kręgosłupa, utrzymywania prawidłowej postawy oraz sposobów na zmniejszenie obciążeń kręgosłupa podczas wykonywania czynności dnia codziennego w celu zmniejszenia ryzyka nawrotu choroby.
PNF
to metoda oparta na proprioceptywnym torowaniu ruchów polegająca na odtwarzaniu utraconej funkcji ruchu z wykorzystaniem doświadczeń pochodzących ze schematów rozwoju ruchowego dziecka oraz wielozmysłowego bodźcowania (m.in. bodźce dotykowe, wzrokowe, słuchowe, równoważne, proprioceptywne).
PNF to również świetny sposób na urozmaicenie terapii, działanie zawsze bez bólu, a przy tym niezwykle efektywny, gdyż skupia się bezpośrednio na problemie, z którym pacjent zwrócił się do terapeuty.
W pracy z pacjentem wg. koncepcji PNF wykorzystuje się funkcjonalne wzorce ruchu, by przywrócić prawidłowy tor ruchu, poprawić jego ergonomię, zaktywować osłabione mięśnie przy pomocy silniejszych grup mięśniowych, wprowadzić ruch w bolesnym stawie bez zwiększania dolegliwości.
Koncepcja NDT-Bobath
Ta koncepcja to przykład neurofizjologicznego kompleksowego oddziaływania terapeutycznego na pacjentach z problemami neurologicznymi, opartego na najnowszych osiągnięciach nauk medycznych.
Może być zastosowana w terapii pacjentów bez względu na wiek i stopień niepełnosprawności, jej celem jest rozwinięcie odruchów prawidłowych oraz hamowanie odruchów patologicznych z jednoczesną normalizacją napięcia mięśniowego.
Koncepcja NDT-Bobath opiera się na indywidualnym traktowaniu pacjenta – szczegółowym poznaniu jego deficytów i rezerw; dokładnym określeniu poziomu, z którego zaczynamy pracę. Odnosi się to też do oczekiwań pacjenta, jego obaw, nadziei i motywacji.
W tej koncepcji nacisk kładzie się na takie pojęcia, jak kontrola posturalna, strategie równoważne, prawidłowy przebieg ruchu, determinanty mięśniowej siły, wytrzymałości, prędkości, a także precyzja.
Koncepcja ta skierowana jest na rozwiązywanie problemów z oceną i terapią osób z zaburzeniem funkcji ruchu i kontroli posturalnej w następstwie uszkodzenia Centralnego Układu Nerwowego, czyli szczególnie u pacjentów po przebytym udarze mózgu, po urazach czaszkowo-mózgowych, cierpiących na SM, chorobę Parkinsona, czy też inne choroby neurodegeneracyjne.
Kinesio Taping
To metoda polegająca na aplikowaniu przez wykwalifikowanego fizjoterapeutę plastrów Kinesio Taping na skórę pacjenta, co pomaga zniwelować problemy w obrębie narządu ruchu, np. ograniczenia (spowolnienie) przepływu krwi i limfy w warstwie podskórnej. Właściwie założony plaster Kinesio powoduje uniesienie i pofałdowanie naskórka wraz z warstwą brodawkową skóry właściwej, co powoduje poprawę przepływu krwi w obrębie sieci naczyń głębokich skóry oraz zwielokrotnia transport chłonki. Na wskutek aplikacji plastra powstają korzystniejsze warunki do regeneracji w obrębie miejsc zmienionych procesem chorobowym.
W efekcie końcowym normalizuje się napięcie mięśniowe, powięziowe, poprawia się przepływu krwi i limfy, co w konsekwencji daje zmniejszenie dolegliwości bólowych oraz poprawę motoryki.
Medycyna Ortopedyczna wg Cyriax'a
Podstawowym założeniem Medycyny Ortopedycznej wg Cyriax'a jest leczenie wzorca klinicznego. Przez zaproponowany w metodzie wywiad i badanie funkcjonalne uzyskujemy kompletną informacje na temat badanego pacjenta. Symptomy i objawy są interpretowane i skatalogowane w formie "wzorców klinicznych". "Wzorzec kliniczny" jest szczególnym zachowaniem się zaburzeń lub grup zaburzeń. Dla wszystkich obrazów klinicznych metoda oferuje lokalne, bezpośrednie, sprawne i korzystne ekonomicznie leczenie.
Różnicowanie można przeprowadzić przez szczegółowy wywiad i badanie funkcjonalne, a dokładną lokalizacje podrażnionych struktur można poznać albo przez obecność objawów lokalizujących albo przez palpację. W tak łatwy sposób można przejść do diagnozy takiej jak zapalenie ścięgna m. supraspinatus leżące na przyczepie i dokładniej na włóknach powierzchownych. Wówczas możemy mówić o szczegółowej diagnozie. Tylko wtedy możliwe jest precyzyjne leczenie, które daje maksimum skuteczności przy minimum terapii.
Terapia manualna (system niemiecki)
Zajmuje się diagnozowaniem i leczeniem zaburzeń strukturalnych narządu ruchu (stawów, mięśni, nerwów). Dzięki rozbudowanemu schematowi badania różnicującego, fizjoterapeuta jest w stanie za pomocą szczegółowego wywiadu i badania odnaleźć zaburzone struktury, stwierdzić stopień ich uszkodzenia oraz przeanalizować mechanizmy pojawienia się dolegliwości. Tym samym stawia hipotezę zaburzenia strukturalnego u pacjenta.
Przyczyna dolegliwości leży często w dysproporcji pomiędzy możliwościami tkanki do przyjmowania obciążenia, a jej rzeczywistym obciążaniem.
Leczenie polega na zniesieniu tej dysproporcji i przywracaniu fizjologicznej "symbiozy" pomiędzy stawami, mięśniami i strukturami nerwowymi.
Jako leczenie stosowane są techniki: mobilizacji stawów, neuromobilizacje struktur nerwowych, leczenie tkanek miękkich (tj. mięśni, więzadeł, ścięgien), a także medyczny trening funkcjonalny z użyciem urządzeń treningowych dostosowanych do problemów pacjentów.